Er það furða þó manni mis­bjóði sú valdníðsla vald­haf­anna sem við höf­um orðið vitni að í kjöl­far þess að Katrín Jak­obs­dótt­ir ákvað að hella sér í

Frum­varp um end­ur­skoðun al­manna­trygg­ingalaga er varðar ör­yrkja var til umræðu á Alþingi ný­lega. Í hinu nýja end­ur­skoðaða al­manna­trygg­inga­kerfi fær einn hóp­ur ein­stak­linga hækk­un upp á

Ell­efu þúsund eldri borg­ar­ar eru í neðstu þrem­ur tekju­tí­und­un­um, þar af sex þúsund í sárri fá­tækt. Stjórn­völd halda vís­vit­andi til streitu al­var­leg­um skorti á hjúkr­un­ar­rým­um.

„Það er eins og við séum slit­in í sund­ur, það er ekki hægt að segja annað, og ein­mitt þegar kannski væri mest þörf­in fyr­ir stuðning.“

Kastljósi í vikunni var viðtal við Joseph Stiglitz, nóbelsverðlaunahafa í hagfræði. Þetta viðtal var eins og talað úr okkar munni og staðfesti ALLT sem við

Und­an­far­in ár hef­ur Ísland tekið við átt­falt fleiri um­sókn­um um alþjóðlega vernd en Dan­mörk, Nor­eg­ur og Finn­land. Eft­ir hina svo kölluðu „þver­póli­tísku“ lög­gjöf í mál­efn­um